حبسیه و نمود آن در اشعار فرخی یزدی

حبسیه یا زندان نامه یکی از اقسام شعر غنایی است وآن شعری است که شاعر در زندان و سختی های روزگار حبس خود سروده است، و از آزادی از دست رفته ی خود شکایت میکند. گاهی عنوان مرثیه و حسب حال و شکایت بر آن اطلاق میشود و چون از احساسات پاک و بی آلایش اما سرکوفته و زخم خورده مایه میگیرد، عموما ساده و بی تکلف است. زندان نامه به دو قسم حسب حالی و غیر حسب حالی (پوزش نامه) تقسیم میشود. در حبسیه های متاخر مضامین جدیدی چون: نکوهش استبداد ، احترام به قانون ، و آزادی در مفهومی متفاوت دیده می شود. فرخی یزدی تنها شاعری است که در طول تاریخ جهان برای دفاع از آزادی لبانش را میدوزند و به خاطر این عقیده که مردم خود میتوانند سرنوشت خود را تعیین وآزاد زندگی کنند، سال های زیادی را در زندان می گذراند. او طرحی نو در غزل میافکند و آن را از محدوده ی شمع و گل و پروانه و بلبل خارج میکند

کلیدواژه ها:

حبسیه (زندان نامه) ، آزادی ، زندان ، فرخی یزدی ، شعر فارسی معاصر