تصویرسازی در داستان حسنک وزیر

یکی از وجوه امتیاز تاریخ بیهقی بر دیگر کتب تاریخی بهره گیری از عنصر تصویر است. ابوالفضل بیهقی برای فهم بهتر موضوع و القای مفاهیم کلیدی و جاودان ماندن تاریخش با کمک گرفتن از فن و مهارت نویسندگی اش به بیان و توصیف دقیق وقایع و شخصیت ها پرداخته و بدین وسیله رخدادها را در برابر دیدگان مخاطب متجسم نموده است. برخی از این شخصیت ها و رویدادها از برجستگی و شهرت بیشتری نسبت به دیگر اشخاص و حوادث برخوردار شده اند حسنک و داستان به دار آویخته شدن او یکی از این وقایع است. این برجستگی نتیجه حسن نظر نویسنده به این شخصیت و پرداختن به جزیی ترین مسایل به دار آویختن اوست که همزاد پنداری بهتر را میسر میکند. این وصف جزیی نگارانه علاوه بر اشاره به امور پیدا، به پی بردن برخی از امور پنهان که بیهقی اجازه بیان صریح و آشکار آن را نداشته نیز کمک کرده است. در این داستان تنها شخصیت حسنک نیست که به خواننده معرفی میشود بلکه بیهقی پرده از بسیاری واقعیات بر میدارد و ما با دیگر افراد و لایه های پنهان شخصیت آنها و دسیسه ها و توطیه های مسعودی آشنا میشویم و پوشالی بودن حکومت پر زرق و برق و تشریفاتی غزنویان بر ما روشن میشود. این تحقیق بر آن است تا با بررسی این داستان و ذکر مثال هایی نشان دهد این تصاویر که با اصل مطلب همراه شده چگونه به شناخت و درک بهتر منجر می شود.

کلیدواژه ها:

بیهقی ، تصویر ، القای مفهوم ، حسنک