معرفی و سبک شناسی نسخه ای از جامع الحکایات

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 416

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_OURMAZD-9-30_017

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397

چکیده مقاله:

نسخه ای از جامع الحکایات که قصد معرفی و سبک شناسی آن را داشته دارای مولف نامعلومی ست که به خط شکسته نستعلیق نگاشته شده و با توجه به ویژگی های سبکی و زبانی به نظر می رسد متعلق به قرون نهم تا دوازدهم باشد. معرفی حکایات قدیمی ایرانی، از آن جهت که باعث توجه پژوهشگران و خوانندگان به شناخت پیشینه و فرهنگ و ادب فارسی می شود؛ حایز اهمیت است. از طرفی، توجه به ویژگی های سبک شناختی نیز، درسده های اخیر در میان ادیبان و سخنوران اهمیت فراوانی دارد؛ چرا که سبک ادبی هر نویسنده بیان گر اندیشه و نمودار اسلوب بیان او در افاده ی معنا به ذهن مخاطب است. نوع الفاظ، ترکیب ها، جمله بندی ها و طرز تعبیر معانی، از مولفه های اساسی سبک ادبی است. طبق نتایج تحقیق، سبک جامع الحکایات از لحاظ زبانی و ادبی جزء متون اواخر دوره اول نثر فارسی کتب بینابین قرن پنجم قرار دارد، کلمات کهن فارسی، کلمات عربی، کاربرد فعل های ماضی پیشوندی، نهی، مصدر و قید به شیوه ای کهن، از بارزترین خصیصه های زبانی نویسنده است. سجع، تلمیح، تشبیه نیز آرایه های مورد توجه اوست.

کلیدواژه ها:

جامع الحکایات ، داستان شاهزاده و بانو ، سبک شناسی ، سطح فکری ، زبانی ، ادبی

نویسندگان

سید محمد باقر کمال الدینی

دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور

کوروش جمشیدی

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور