رویکردها به مطالعات درونی در پژوهش، رهیافت تعاملی

در هرپژوهشی، به عنوان فرایند سامان دار و نظام مند، با انبوهی از اطلاعات متنوع از منابع مختلف روبه رو هستیم. یکی از مجراهای اصلی اطلاعاتی، متون است. رهیافت درونی در روی آوردن به متون، یکی از رهیافت های تحقیق در مطالعات است و درآن، روش ها و رهیافت هایی مورد بررسی قرارمی گیردکه در آن ها، بامراجعه به متن یا گفته یا عمل یا تقریر خاص به توصیف، مفهوم سازی، توجیه و تبیین می پردازد. رهیافت هرمنوتیکی وتاویل با نگاه مخاطب محور، رهیافت سمانتیکی بانگاه متن محور و روش تعاملی با تلفیقی متناسب دو رهیافت براساس یک الگوو برنامه پژوهشی با اتخاذ میدان معنی شناختی درست برای پیام ها و فهم جزء براساس فهم کل، سه رهیافتی است که در مطالعه می تواند مورد توجه شود. این نوشتار با نگاهی انتقادی، هرچند اجمالی، بر روش هرمنوتیک و سمانتیک، روش تعاملی را پیشنهاد می نماید. در ره یافت تعاملی، از هر دو روش هرمنوتیک و سمانتیک استفاده می شود به نظر می رسد ورود نقادانه به متن و درگیری روشمندانه با متن و گفتگویی فعال با آن، مواجهه انفعالی را هم از بین می برد.

کلیدواژه ها:

پژوهش ، مطالعه درونی ، هرمنوتریک ، سمانتیک ، روش تعاملی