امکان سنجی پتانسیل های اکوتوریسم مناطق کویری بر صنعت گردشگری(نمونه موردی روستای سه)

اکوتوریسم پدیدهای نسبتا0 تازه در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل میدهد و بسیاری از کشورهای جهان را بر آن داشته است که سرمایه گذاریهای عمدهای را به این بخش، به لحاظ درآمدزایی فراوان آن، اختصاص دهند. این شکل از گردشگری فعالیتهای فراغتی انسان را عمدتا0 در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیقتر آنان از طبیعت میشود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیطهای طبیعی را در آنان برمیانگیزد و تقویت میکند. آنچه که در این نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است، زیرا صنعت گردشگری بدون برنامهریزی دقیق و توجه به قابلیتهای بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلاتی را برای هر منطقه در پی خواهد داشت. از جمله مهمترین جاذبههای طبیعی، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده اند. وجود چنین وسعتی از نواحی خشک، لزوم توجه به پتانسیلهای مناطق مذکور را در زمینه صنعت اکوتورسیم و ژیوتوریسم، به ویژه در استان اصفهان که در مرکز ایران و در حاشیه دشت کویر قرار گرفته است، ضروری میسازد. بر این اساس در نوشتار حاضر سعی شده است تا به معرفی پتانسیلهای اکوتوریستی روستای سه پرداخته شود و جنبه های مدیریت پایدار گردشگری در این منطقه با رویکرد اکوتوریسم مورددقت و توجه قرار گیرد. در این تحقیق، تجزیه و تحلیل برمبنای الگوی تحلیل SWOT استوار است و در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در منطقه شامل چهار گروه - نقاط ضعف، قوت، فرصتها وتهدیدها - راهبردهایی همسو با توسعه پایدار گردشگری در این مناطق ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، مناطق کویری و بیابانی ، توسعه پایدار ، الگوی تحلیل SWOT