بررسی و نقد دیدگاه اصالت زمان شخص گرایی برایتمن
محل انتشار: دو فصلنامه تاملات فلسفی، دوره: 4، شماره: 12
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 558
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PHM-4-12_001
تاریخ نمایه سازی: 26 فروردین 1397
چکیده مقاله:
موضوع این مقاله بررسی و نقد دیدگاه اصالت زمان شخص گرای برایتمن است. در این تحقیق با روش توصیفی - انتقادی نخست شخص گرایی" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87%20%D8%B4%D8%AE%D8%B5%20%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C/">فلسفه شخص گرایی معرفی گردیده، سپس دیدگاه اصالت زمان شخص گرای برایتمن و چیستی شخص بررسی و در نهایت به نقد این دیدگاه پرداخت شده است. یافته ها نشان می دهد که برایتمن مفهوم پروازی نوین است ((خود)) ارایه می دهد ((خود)) از دید که تجربه است اما نه تنها با ((خود)) تجربی هیوم و طرف داران وی متفاوت است بلکه این دیدگاه دارای اشکالات اساسی هم دارد. برایتمن ((خود)) تجربی را ((شخص)) می خواند از دید وی ((شخص)) و ((خود)) اخلاقی است. در دلالت اخلاقی دارد. البته دیدگاه برایتمن هم معایبی دارد که ناشی از تصور او از تجربه است. عدم پایبندی بزایتمن به استلزامات منطقی تصور خود از تجربه، ناسازگاری آن با اصول پدیدارشناسی مورد قبول خود، نقض به خصلت ارتباط به عنوان یکی از ویژگی های مهم و تجربه و شخص، فراهم آوردن زمینه برای خطای تجربه، شک گرایی، انتزاع گرایی و محدود کردن اخلاق به اخلاق ذهنی از کاستی های عمده تصور او است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
خسرو باقری
استاد دانشگاه تهران
فاطمه زیباکلام
دانشیار دانشگاه تهران
مهدی سجادی
دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
ادریس اسلامی
دانشجوی دکتری دانشگاه تهران