تحلیل زبانی اشعار فرخی یزدی براساس نظریه زیبایی شناسی انتقادی (با تکیه بر غزل و چند رباعی)

عنوان مکتب فرانکفورت غالباً به میراث فکری و نظری گروهی از روشنفکران برجستظ آلمانی و نظریه اجتماعی خاص آنان اطلاق می گردد که نظریه زیبایی شناسی انتقادی (critical aesthetic theory) از دل آن بیرون می آید. این نظریه برخلاف برخی مکاتب نقد ادبی به ویزه نقد جامعه شناختی- که از اصالت آثار ادبی و خالق آناثر می کاهند و آثار ادبی را یکسره محصول عوامل بیرونی تلقی می کنند –می کوشد به آثار ادبی نقشی مستقل تر ببخشد. اندیشمندان نظریه انتقادی برای هنر و به ویزه ادبیات، ملاک هایی برشمردند تا بر اساس بینش انتقادی خود، اصالت یک اثر ادبی را مورد نقد قرار دهند. در این نوشتار ابتدا مفاهیماصلی در زیبایی شناسی انتقادی، چون انتقاد در هنر یا نوشتار ابتدا مفاهیم اصلی در زیبایی شناسی انتقادی، چون انتقاد در هنر یا اثر ادبی (critical of art)، منش ایدئولوژیکی- قوه سیاسی- هنر (Ideological nature of art)، هنر انقلابی (revolutionari art)) و خودمختاری در هنر (Autonomy of art)، مورد بررسی قرار گرفته است و با بررسی دیوان فرخی دانسته شد که شاعر در حوزه زبان از رهگذر ترکیبات خاص، زبان حماسی، ایجاد تحول معنایی در تعبیرات رایج در غزل، کاربرد لغات فرنگی و اصطلاحات عامیانه نگرش انتقادی خاص خویش را ارائه کرده است.

کلیدواژه ها:

نظریه زیبایی شناسی انتقادی ، غزل فرخی یزدی ، بازسازی زبان ، برجسته سازی ، تحول معنایی واژگان