بررسی، تحلیل و نقد چهار قصیده فارسی بر اساس آموزه های زبان شناسی سیستمی نقشگرا

اولین قصیده دیوان فرخی سیستانی در توصیف ابر را شاعران بسیاری تقلید کرده اند. در این پژوهش تلاش نویسندگان بر این بوده است تا با بکارگیریبخشی از آموزه های زبان شناسی سیستمی نقشگرا بخش نخست (تغزهل ) این قصیده را، که سه شاعر قریب به عهد فرخی (ازرقی ، مسعود سع د، امیرمعزی )تقلید نموده به همراه سروده خود فرخی، مورد بررسی قرار دهند؛ بویژه اینکه در میان این افراد، ازرقی به نوآوری در عرصه ادبیات معروف است، و معزهی به تقلیدمحض اگر نگوییم سرقت از دیوان فرخی و عنصری متهم است؛ تا علاوه بر ارائه تحلیلی علمی و عینی، از خلاقیت، نوآوری یا تقلید صرف، تا حدودی به روشنشدن بخشی از این موضوع نیز کمک شود. شک نیست که بسیاری از دقائق و ظرافت های ادبی، هنری و تأویلی را نمی توان به شیوه ای عینی و تنها از طریقتحلیل های زبانی عرضه کرد ، اما باید پذیرفت بسیاری از روش ها ، ابزارها ، دیدگاه های زبان شناسانه در درک و فهم متون ادبی کارگشاست و مانعقضاوت های ذوقی می شود.

کلیدواژه ها:

تحلیل ، نقد ، زبان شناسی سیستمی نقشگرا ، قصیده فارسی