گزاره های دینی و بومی سازی مبنایی در علوم انسانی و سیاسی

در این نوشتار ابعادی از بومی سازی مبنایی مورد بحث قرار می گیرد. رابطه و سرگذشت متفاوت علم و دین در جهان غرب و جهان غیر غرب بررسی می شود و ضمن اذعان به این که تنها راهنمای موثق برای دستیابی به حقیقت، روش های حسی، مشاهده ای و پوزیتویستی نمی باشد، بلکه معرفت وحیانی، رویای صادقه و جز آن نیز می تواند راه های دیگری باشد. معرفت وحیانی می تواند مجموعه ای از قوانین عام اجتماعی را بیان کند و یا به ترسیم چشم اندازی از آینده بپردازد. آموزه های مذهبی و هنجارهای دینی نظیر رهیافت عقلانی می تواند رفتارهای مومنان را قاعده مند کند و رفتارهای تکرار پذیر و منظم در جهان دینی مومنان ایجاد کند و آن ها را پیش بینی کند. چون قواعد دینی یکسان، تکرار پذیر و قاعده مند است، رفتارهای مومنان نیز خصلت تکرار پذیری و قاعده مندانه دارد. گزاره های دینی در ابعاد اعتقادات، اخلاقیات و احکام می تواند دست مایه فرضیه پردازی، قانون پردازی و نظریه پردازی سیاسی باشد و یا امکانات پژوهشی جدیدی را جهت نقد و نقادی نظریه های موجود فراهم کند. سنتی قرآنی نیز جلوه دیگری از قانونمندی های تاریخ در همه عصرها، زمان ها و مکان ها را افشا می کند. این وزن ها ستم و بررسی بلوک های تاریخی بزرگ هزار ساله و کمتر از آن قابل بررسی است.

کلیدواژه ها:

معرفت وحیانی ، رفتار قاعده مندانه مومنان ، بومی سازی بنیادی علوم انسانی و سیاسی