شرط حفظ مالکیت در قراردادهای بیع (بررسی تطبیقی در حقوق انگلستان و ایران)

بیع عقدی معوض و تملیکی است که هر یک از فروشنده به خریدار به قصد تحصیل ثمن یا تسلط بر مبیع وارد آن می شوند. این ماهیت اقتضا می کند تا قانون گذار راهکارهایی را برای تضمین حصول این نتیجه و ضمانت اجراهای را برای تخلف هر یک از طرفین پیش بینی نماید. اما با این وجود در برخی از نظام های حقوقی مثل انگلستان، طرفین قرارداد راهکارها و ضمانت اجراهای قانونی را کافی ندانسته و تضمین های قراردادی دیگری را خود به کار می گیرد. این مقاله به بررسی انواع شرط حفظ مالکیت ( Retention of Title Clause ) در حقوق انگلستان به عنوان یک ضمانت اجرای قراردادی برای فروشنده ایکه ثمن را دریافت نکرده است و مقایسه آن با نهادهایی مثل خیار تفلیس در حقوق ایران پرداخت و امکان و خواستار درج شرط حفظ مالکیت در حقوق ایران و سایر راهکارهایی با نتیجه مشابه را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

بیع ، شرط حفظ مالکیت ، حیار تفلیس ، حقوق تطبیقی ، حقوق ایران ، حقوق انگلستان