روان کاوی و سیاست

روان کاوی پسافرویدی، آنچنان که در آموزه های لاکان تبلور یافته، تأثیر بسزایی بر تئوری انتقادی معاصر، فمینیسم، نظریه فیلم، پساساخت گرایی و مارکسیسمداشته است. این نحله از روان کاوی، در واقع، گسستی پسامدرن از آموزه های روان کاوانه زیگموند فروید است. این نظریه ، تا حدی نیز ، مبتنی بر کشفیاتانسان شناسی ساختاری و زبان شناسی است . یکی از بنیادی ترین باورهای لاکان، به عنوان بارزترین چهره این مکتب، این است که ناخودآگاه ، ساختاری نهان وملفوف دارد که بسیار شبیه ساختار زبان است . شناخت جهان ، دیگران و خود به وسیله زبان تعیین می شود. زبان پیش شرط کسب آگاهی فرد از خودش به مثابهیک هستی متمایز است . لاکان، همچنین از منظر روا نکاوی، الگویی سه ضلعی از جهان اجتماعی روانی، شامل امر خیالی، امر نمادین و امر واقعی عرضهمی کند که در ساحت اندیشه سیاسی جدید (پسامدرنیسم، پساساخت گرایی، پسامارکسیسم و فمینیسم) تأثیر ژرف و گسترده ای به جا می گذارد.

کلیدواژه ها:

سوژه ، دیگری ، زبان ، هویت ، بازنمایی ، امر تخیلی ، امر نمادین ، امر واقعی ، ضمیر ناخودآگاه ، رؤیا ، عقده ادیپ ، نقطه آجیدن