نقش واسطه ای حمایت اجتماعی و شادکامی در رابطه قدردانی و اضطراب مرگ در سالمندان

پژوهش حاضر به منظور تعیین روابط ساختاری قدردانی و اضطراب مرگ با نقش میانجی گری حمایت اجتماعی و شادکامی در میان سالمندان ساکن آسایشگاه کهریزک استان تهران انجام شده است. 352 نفر از سالمندان آسایشگاه کهریزک به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های اضطراب مرگتمپلر، قدردانی مک کالو و همکاران، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران و شادکامی آکسفوردآرگیل و لو استفاده شد. بعد از بررسی تحلیل تاییدی مقیاس ها، ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگو یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که الگوی تدوین شده از برازش و برازندگی مطلوبی برخوردار است؛ همچنین متغیرهای قدردانی، حمایت اجتماعی ادراک شده و شادکامی به طور معناداری اضطراب مرگ را پیش بینی کردند. این متغیرها به طور منفی و معنادار پیش بین های اضطراب مرگ هستند. همچنین روش تحلیل میانجی به روش بوت استرپ انجام گرفت که نتایج تحلیل گویای آن بود که متغیر قدردانی می تواند از طریق افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده و شادکامی میزان اضطراب مرگ را کاهش دهد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که اضطراب مرگ سالمندان متاثر از حمایت اجتماعی ادراک شده و میزان شادکامی آن هاست. بنابراین توجه به نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و میزان شادکامی در تبیین رابطه قدردانی و اضطراب مرگ در سالمندان حائز اهمیت است و می توان با ایجاد ظرفیت هایی برای افزایش این متغیرها اضطراب مرگ را در سالمندان کاهش داد.

کلیدواژه ها:

اضطراب مرگ ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، سالمندان ، شادکامی ، قدردانی