ساختار و خواص فیزیکی فروفلوییدهای لایه ای

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 353

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PSI-3-4_001

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

اهمیت فروفلوییدها در امکان بررسی فاز ابر پارامغناطیسی کامل، مطالعه ناهمسانگردی ذرات، مشاهده زمان واهلش و بررسی الگوهای جذب سورفاکتانتهاست، که با این کیفیت نه توسط توده ذرات ریز و نه سیستمهای دو فازه ناپایدار، قابل بررسی نیستند. در این کار فرآیند جذب سدیم دودسیل سولفات SDS ) C 12 H25 Na+ SO-4 ) به عنوان سورفاکتانت لایه دوم یک سیستم کلوییدی دو لایه ای مورد بررسی قرار گرفته است. لایه اول نیز از اولیات سدیم C18H33O-2Na+ انتخاب شده است. تولید ذرات ریز H اکسید آهن به عنوان فاز جامد فرومغناطیسی سیستم کلوییدی نیز بر پایه رشد شیمیایی صورت گرفته است. روش اتخاذ شده در این مرحله همرسوبی یونهای فلزی در محلول نمکهای آهن دو و سه ظرفیتی است. گشتاور مغناطیسی، شبکه بلوری، عنصرسنجی و نحوه چسباندن سورفاکتانتها مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل منحنی مغناطش با یک سیستم مغناطش سنج VSM و تحلیل نقش پراش اشعه ایکس (XRD) نمونه های پودری، به ترتیب اندازه مغناطیسی و اندازه بلوری ذراتی را که به این روش تولید می شوند، به دست می دهند و نشان می دهند که اندازه ذرات در محدوده nm 9 - 13 قرار دارند. علاوه بر این، نتایج حاصل از اندازه گیریهای مغناطیسی، مغناطش اشباع نمونه ها را حدودا emu / g 1 / 5 و پذیرفتاری کاهش یافته را در نزدیکی 0e : 6810 نشان می دهد که مقادیر مناسبی برای یک ابر پارامغناطیس است. داده های پراش پرتو ایکس و حجم سنجی آهن دو ظرفیتی با پرمنگنات پتاسیم KMnO در مورد عنصر سنجی ذرات مغناطیسی حاصل، نشان میدهد که باید نسبت آهن II به آهن III در محلول نمکی تقریبا 2 به 3 بوده و به هنگام تبلور ذرات مغناطیسی به منظور جلوگیری از اکسایش آهن ٪4 / 5v / v II اسید سولفوریک به محلول نمکی اضافه شود. به این ترتیب، نزدیکترین عنصر سنجی به 4 Fe3O را خواهیم داشت. جذب مولکولهای اولیات بر سطح ذرات فاز جامد با طیف نگاری فروسرخ (IR)، از نمونه های شامل اولیات، نشان میدهد که در فاز جامد دارای اولیات، فرآیند شستشو باید تا از بین رفتن چسبندگی آن در حلال استونی ادامه پیدا کند. داده های مغناطیسی نیز نشان میدهد که متفاوت با آنچه که در فروفلوییدهای تک لایه ای می شناسیم، یک ماکزیمم نسبی در اطراف 007= (SDS) در مغناطش اشباع نمونه های فروفلویید بر حسب غلظت سورفاکتانت وجود دارد. در مابقی مشخصات، در تغییرات مغناطش اشباع بر حسب زمان همزدن و دمای جذب سورفاکتانت یک روند ساده اشباعی وجود دارد.

نویسندگان

مهران قمی نژاد

آزمایشگاه تحقیقاتی مغناطیس (MRL)، دانشکده فیزیک، دانشگاه صنعتی شریف

محمد اخوان

آزمایشگاه تحقیقاتی مغناطیس (MRL)، دانشکده فیزیک، دانشگاه صنعتی شریف