تعیین تاثیر آموزش نوروفیدبک همراه کاردرمانی درمقایسه با کار درمانی به تنهایی برحافظه بیماران سکته مغزی

شناختی فرد به دلیل تاثیر بر عملکرد فرد، اهمیت بالایی دارد. آسیب شناختی بعد از سکته مغزی تا حد زیادی مربوط به مشکلاتی است که فرآیند حافظه کاری را تحت تاثیر قرار می دهد. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاریهای امواج مغزی، عملکرد شناختی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر آموزش نوروفیدبک بر حافظه بیماران سکته مغزی می باشد. روش کار این پژوهش، از نوع مطالعات تک آزمودنی روی دو گروه بیمار، طی 18 جلسه اجرا شد. طرح مورد استفاده در این پژوهش از نوع A-B، با گروه کنترل است که در آن نتایج حاصل از مداخلات فاز B با مرحله ارزیابی / خط پایه (فازA) مقایسه شد و همچنین نتایج فاز پایه و درمان در دو گروه آزمون و کنترل با هم مقایسه شد. در این مداخله گروه کنترل فقط مداخلات کاردرمانی مبتنی بر شناخت و گروه آزمون علاوه بر این، نوروفیدبک را هم دریافت کردند. تغییرات ایجاد شده در حافظه دو گروه با استفاده از دو خرده آزمون از تست CANTAB مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: بر اساس داده های به دست آمده از آزمون آماری دی کوهن، اندازه اثر درمان حاصل در هر دو خرده آزمون دامنه حافظه و حافظه کاری فضایی به ترتیب برای گروه آزمون (2/38 و387) و گروه کنترل (0/73 و163) می باشد، همچنین تغییرات گروه آزمون در دو خرده آزمون دامنه حافظه و حافظه کاری فضایی (1/3 و 17/3) بالاتراز گروه کنترلی (0/25 و 3/8) بوده است. بحث و نتیجه گیری: اگرچه گروه آزمون بالاتر از گروه کنترل هستند، اما برای اینکه از نوروفیدبک بتوان در کنار توانبخشی شناختی و کاردرمانی مبتنی بر شناخت به عنوان درمان مکمل بهره گرفت، نیازمند مطالعات بیشتر است.

کلیدواژه ها:

نوروفیدبک ، سکته مغزی ، عملکرد شناختی ، حافظه کاری