افسردگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1393: بررسی نقش متغیرهای جمعیت شناختی

مقدمه: افسردگی از جمله شایع ترین اختلالات روانی است که اغلب شروع علایم این بیماری در دوران نوجوانی و اوایل جوانی است. دانشجویان نیز در این محدوده سنی قرار دارند. از آنجا که بروز افسردگی در سنین جوانی با افت شدید عملکرد اجتماعی و شغلی و نیز عملکرد تحصیلی همراه است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان افسردگی و متغیرهای جمعیت شناختی موثر بر آن در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1393 انجام گرفت. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بود. که بر روی 222 دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان که به روشی نمونه گیری در دسترسی در سال 1393 انتخاب شده بودند انجام گرفت. از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامهٔ افسردگی بک ویرایش دوم جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های مقایسه میانگین دو گروه مستقلی (T-Test) و تحلیلی واریانسی یک راهه (ANOVA) و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت. یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد 101 نفر (45٪) از دانشجویان طبیعی و 121 نفر (55٪) درجاتی از افسردگی را نشان می دهند که 55 نفر (24٪) افسردگی خفیف، 56 نفر (25/2٪) افسردگی متوسط، 7 نفر (3/2٪) دارای افسردگی شدید و 3 نفر (1/4) افسردگی خیلی شدید داشتند. ارتباط معناداری بین جنسیت، وضعیت تاهل، بومی و غیر بومی بودن، وضعیت سکونت و افسردگی وجود نداشت. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین مقطع تحصیلی و افسردگی ارتباط معناداری وجود ندارد (0/268 =P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که حداقل نیمی از دانشجویان مورد مطالعه دارای درجاتی از افسردگی بودند. بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه هایی جهت ارتقاء سلامت روان و توانمندسازی دانشجویان به منظور کاهش بروز مشکلات روان شناختی از جمله افسردگی پیش بینی گردد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، دانشجویان پزشکی ، متغیرهای جمعیت شناختی ، دانشگاه علوم پزشکی همدان