اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان مقطعکارشناسی دانشگاه بیرجند در سال 93 -94

مقدمه: مثبت اندیشی تمایل به اتخاذ امیدوارانه ترین دیدگاه و یک پیش آمادگی عاطفی و شناختی در فرد برای ارزیابی و پیش بینی وقایع زندگی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از بیندانشجویان دانشگاه بیرجند در سال 93 - 94 ، 238 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و پیش آزمون انجام شد. از میان 60 نفر که دارای تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین جامعه بودند به صورت تصادفی ساده 28 نفر در دو گروه 14 نفر گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، 7 جلسه ی 2 ساعته برنامه آموزش مثبت اندیشی برگزار و سپس پس آزمون اجرا شد. داده ها با پرسشنامه های تنظیم هیجانی گرواس و جان، بهزیستی روانشناختی ریف و آموزش مثبت اندیشی بر اساس برنامه ریزی عصبی، کلامی بندلر و گریندر بود. تحلیل آماری به روش تی مستقل و تحلیل کواریانس با نرم افزار SAS انجام شد. یافته ها: آموزش مثبت اندیشی بر متغیرهای اصلی تنظیم هیجانی P=0/001 و بهزیستی روانشناختی P=0/011 و زیر مولفه های ارزیابی مجدد شناختی P=0/001 رشد شخصی P=0/05 ارتباط مثبت با دیگران P=0/045 و پذیرش خود P=0/002 تاثیر معنا دار دارد. همچنین آموزش مثبت اندیشی بر زیر مولفه های سرکوبی، استقلال، تسلط بر محیط و هدفمندی در زندگی اثربخش نیست. P> 0/05 نتیجه گیری: نتایج اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان و نقش مثبت اندیشی در ارتقای روابط بین فردی، سلامت روانشناختی و توانایی های ابراز وجود را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، تنظیم هیجان ، بهزیستی روانشناختی ، دانشجویان