بررسی وضعیت تعهد (شرط) ابتدایی در حقوق ایران و فقه امامیه

در این مقاله مختصر سعی می شود ماهیت شرط عقد از منظرهای مختلف بررسی و جایگاه آن در قانون مدنی و قراردادها و نظریه های ابزاری در خصوص موضوع بررسی شود و باتوجه به روابط حقوقی ونیازهای اجتماعی در رابطه با شرط ضمن عقد بررسی های لازم صورت گیرد. در عقود و آثار ناشی از آن و همچنین مباحث مرتبط با آن داشته اند و با توجه به اینکه قانون مدنی ما نیز برگرفته از فقه امامیه می باشد این اهمیت به نحو شایسته ای در بحث ها و استدلالات حقوقی و کتب حقوقدانان ملموس می باشد براساس نظر مشهور در بین فقهاء تعهد ابتدایی الزام آور نیست و تعهدی موثر والزام آور است که در قالب عقود معین ابزار شود ویا به صورت شرط در ضمن عقد معین درآید. با وضع ماده ۱۰ قانون مدنی تشکیل هر قراردادی در صورتی که مخالفت صریح با قانون نداشته باشد مشروع دانسته شده اما به پیروی از فقهای امامیه فصل جداگانه ای بنام شروط ضمن عقد باز شده است.

کلیدواژه ها:

شرط ابتدایی ، شرط تبانی ، شرط ضمن عقد ، حقوق ایران ، فقه امامیه