بررسی مفهوم روابط نامشروع و محدوده آن در قانون مجازات اسلامی

ارتباط نامشروع به معنای رابطه خلاف شرع می باشد و دارای دو معنای عام وخاص است. ارتباط نامشروع در معنای عام هر رابطه ای است که به طورکلی شرع اسلام انرا مجاز نمی داند. ولی رابطه نامشروع در معنای خاص هر گونه روابط مثل جنسی، جسمی و غیرجنسی و غیر جسمی بین زن و مرد فاقد علقه زوجیت می باشد، که این روابط حرام وقابل مجازات است. این معنای روابط نامشروع در فقه است، اما در مورد روابط ناشروع در قانون مجازات اسلامی باید گفت صرفا در ماده 637 ذکر گردیده ولی مقنن تعریف ومصداقی از آن بیان نداشته است. لذا با مطالعاتی که انجام شد مشخص شد از آنجا که در ماده ی مذکور روابط نامشروع در بخش تعزیزات بیان شده و همراه با واژه ی عمل منافی عفت غیر زنا ذکرشده و مقنن برای آن مثال ها بیان داشته است، عمل منافی عقت در این ماده قانونی اعمال جسمی و فیزیکی می باشند، از آنجا که بحث زنا که یک رابطه نامشروع بین زن و مرد نامحرم می باشد و در بخش حدود بیان گردیده پس رابطه نامشروع در ماده ی فوق همان روابط غیر جسمی و غیر جسمی نظیر مکالمه با نامحرم و... می باشد. اعمال و رفتاری نیز وجود دارند که نقش مقدمه را برای غوطه ور شدن در این انواع روابط نامشروع ایفا می کنند. نظیر نگاه به نامحرم از روی لذت شوخی با نامحرم و... همچنین محدوده ی روابطی که اسلام بین زن و مرد نامحرم در عاشرات اجازه داده اکتفا به حد ضرورت می باشد، که در این پژوهش به بررسی آن پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

ارتباط نامشروع ، عمل منافی عفت ، نامحرم ، قانون مجازات اسلامی