بررسی معماری مجموعه های سوارکاری با رویکرد نمادگرایی

توجه به ورزش از جمله بنیادین ترین امور در طول تاریخ دنیا و کشورمان می باشد.همچنین در دین اسلام هم توجه به این ورزش توصیه شده است.این در حالی است که با وجود ابنیه های تاریخی و زنده بودن بومی فعالیت ورزشی مذکور در نقاط مختلف پر استعداد کشورمان در این زمینه. موارد فوق الذکر بر ضرورت توجه به اماکن ورزشی بدیهی تاکید دارد و از سوی دیگر نشانه شناسی یکی از دانش های نوپا است که تاثیرات عمیقی در بررسی نصوص دینی و ادبی نهاده است. تاثیر این دانش به حوزه های ادبی و دینی محدود نمیشود؛ بلکه حوزه های بسیاری مانند: هرمنوتیک، زبانشناسی، فلسفه، هوش مصنوعی و…، رنگ مباحث آن را به خودگرفته است.جامعه آماری و نمونه موردی در این مقاله چند نمونه از مجموعه های سوارکاری موفق در سراسر جهان است که از روش تحقیق مفهومی - تجربی برای بررسی فلسفه نماد گرایی و ارزیابی - انتقادی برای نمونه موردی استفاده شده است. روش استدلال نیز قیاسی میباشد که حاصل تطبیق انجام شده میان یافته ها و مبانی نظری با نمونه موردی میباشد. سوال اصلی در این مقاله این است که تا چه حد رویکرد نماد گرایی در مجموعه های ورزشی و به خصوص مجموعه های سوار کاری قابل دستیابی است نتیجه حاصل شده از این مطالعه به ارایه و بررسی چگونگی تحقق مبانی نظری پدیدارشناسی نمادگرایی در امور ورزشی میباشد و به نظر میرسد که اکثر آیتم های موجود در به تحقق این امر در معماری یاری خواهد رساند.

کلیدواژه ها:

مجموعه های سوارکاری ، فلسفه نماد گرایی