تبیین جامعه شناختی گفتار هویت سیاسی و تحولات معنایی آن در گفتمان انقلاب اسلامی ایران 1357 (مورد مطالعه: سال های خرداد 76 تا خرداد 92)

این مقاله مستند به پژوهشی است که  با هدف بررسی و تبیین جامعه شناختی گفتار هویت سیاسی در ایران پس از انقلاب اسلامی به انجام رسیده است . بدین منظور مفهوم هویت سیاسی را  محور بررسی قرار داده و تغییر و تحول معنایی آن را ابتدا در گستره ی نظام معنایی گفتمان کلان انقلاب اسلامی و سپس در دو گفتمان اصلاحات و محافظه کاردر قالب تحلیل درون متنی و بینا متنی  با تکیه بر نظریه ی گفتمان و روش تحلیل انتقادی گفتمان در شش مقطع  مهم تاریخی و تاثیر گذار این دوران بررسی کرده ایم. سپس درقالب تحلیل برون متنی به بررسی زمینه های تاریخی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی هر دوران پرداخته ایم .این تحلیل و  تبیین در پایان،  انواعی از تیپولوژی نهایی در خصوص موضوع را پیش روی ما گشوده است ؛ که عمده ترین آنها عبارتند از : هویت سیاسی مطلوب سوژه قانون گرای آزادی خواه، سوژه دموکراسی طلب استبداد گریز، سوژه مذهب مدار عدالت خواه ، سوژه تکلیف مدار انقلابی ،  سوژه مردم گرای خشونت ستیز ،  سوژه ی اعتدال گرای منتقد و حق طلب.

کلیدواژه ها:

هویت سیاسی ، گفتمان ، قدرت ، زبان ، ایدئولوژی ، انسان ، هژمونی ، پلورالیسم معنایی ، اندیشه رقیب ، سیاست