بررسی مقایسه ای سیاست خارجی آمریکا در قبال هسته ای شدن هند و پاکستان (بعد از جنگ سرد)

در منطقه آسیای جنوبی دو کشور مهم هند و پاکستان به تسلیحات اتمی دست یافته اند و این منطقه را به قلمرویی پرخطر تبدیل کردهاند. با دستیابی هند به بمب اتم در سال 1974، پاکستان نیز بر مبنای اختلافات تاریخی و برای ارتقا وضعیت خود، کسب سلاحهای هسته ای را در اولویت قرار داد و در سال 1998 به پیروی از هند اقدام به آزمایشهای هسته ای نمود. نگرانی قدرت های جهانی و به ویژه ایالات متحده آمریکا از پیامدهای آزمایشهای اتمی هند و پاکستان آنان را واداشت تا سیاستهای متناسبی نسبت به دو کشور پیش بگیرند. تجزیه و تحلیل این جهت گیریها و عوامل تاثیرگذار بر آن هدف اصلی این مقاله است. از این رو پرسش اصلی این مقاله این است که چه تفاوتی بین سیاست آمریکا در قبال هسته ای شدن هند و پاکستان پس از جنگ سرد وجود دارد و این تفاوت ناشی از چه عواملی است در خلال این بررسی که به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته، مشاهده شد که جایگاه کشورها در سیاست خارجی آمریکا بر نوع تعامل ایالات متحده با آن کشورها تاثیرگذار است. همین تفاوت در جایگاه هند و پاکستان در سیاست خارجی آمریکا است که به تفاوت در سیاست خارجی آمریکا نسبت به این دو کشور در موضوعی واحد (هسته ای شدن) منجر شده است.

کلیدواژه ها:

جنوب آسیا ، آزمایشهای اتمی ، تسلیحات هسته ای ، سیاست خارجی ، بازدارندگی هسته ای