الگوی امنیتی بازدارندگی در تنگه هرمزو امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

کشورها همواره به دنبال امنیت در حوزههای استراتژیکی خود هستند و هدف اساسی نیز دستیابی به بالاترین حد از امنیت در این حوزهها است. هر واحد سیاسی ایجاد امنیت در حوزه های جغرافیایی خود را در راستای امنیت ملی خود ارزیابی میکند و از این طریق درصدد اتخاذ مناسبترین الگوی امنیتی که متناسب با اهداف و منافع ملی کشور باشد، گام برمیدارد. در همین راستا، نوشتار حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که با توجه به تغییر در محیط امنیتی بعد از انقلاب اسلامی، یعنی گسترش نقش هژمون منطقهای به رهبری آمریکا و افزایش قدرتیابی ایران در تنگه هرمز، ایران با بهکارگیری چه نوع الگوی امنیتی در جهت تامین امنیت ملی خود در حوزه استراتژیک تنگه هرمز تلاش مینماید فرضیه نوشتار این است که با تغییر در محیط امنیتی خلیجفارس با ویژگیهایی مانند؛ گسترش هژمون منطقهای و افزایش قدرتیابی ایران در تنگه هرمز، و همچنین تحولات سیاسی جدید در پیرامون ایران یعنی عراق و عربستان بهنظر میرسد این کشور به سمت اتخاذ یک الگوی امنیتی جدید در تنگه حرکت کرده است

کلیدواژه ها:

تنگه هرمز ، الگوی بازدارندگی ، الگوی امنیتی ، استراتژی تدافعی ، استراتژی تهاجمی