بررسی تطبیقی آنتروپومتری در معماری اسلامی و معماری مدرن (مطالعه ی موردی بقعه شیخ شهاب الدین اهری)

آنتروپومتری یکی از علوم زیر مجموعه مهم علم ارگونومی می باشد که در مباحث طراحی معماری ، طراحی ابزار , وسایل , ماشین آلات و کلیه طراحی های مورد استفاده انسان،نقش اساسی دارد. پر واضح است که در طراحی معماری در ارتباط با انسان باید اختلاف های ابعادی و دیگر اختلاف ها در بین استفاده کنندگان را در نظر گرفت، این مهم با به کارگیری علم آنتروپومتری با استفاده از علم آمارعملی تامین خواهد شد. تاکنون در کشور ما در خصوص آنتروپومتری، تحقیقات زیربنایی و کاربردی جدی و قابل توجهی صورت نگرفته است . تحقیق حاضر، مطالعه ای از آنتروپومتری تاریخ معماری اسلامی ایران می باشد که به بررسی بقعه شیخ شهاب الدین اهرپرداخته است. نتایج این تحقیق می تواند به طراحی داخلی و رنگ درمعماری مورد استفاده انسان قرار گیرد چون که این تحقیق نشان می دهد شناخت ابعاد و اندازه های بدن انسان از بدو خلقت وی امری مهم تلقی می شده، با کسب چنین شناختی انسان ها توانستند شرایط زیستی و محیطی را به نفع خویش سوق دهند و موفق به شناخت و کشف محیطی راحتتر و مناسبتر برای زندگی شوند. انسانها با شناخت اندازه ها و تناسبات بدنی خود توانستند ارتباط مستقیمی میان اعضای بدن خویش و فعالیت های روزانه بدست آورند که این مسیله دراین بنا مورد بررسی قرار گرفته که نتایج حاصل نشان می دهد آنتروپومتری در معماری ایران ودر این بنای تاریخی بسیار مورد توجه قرارمی گرفته است.که تکیه بر رعایت اصول شناخت ابعاد بدن و روابط آنها در فضا، پلی میان مردم واری معماری ایران و این علوم (ارگونومی و آنتروپومتری) ایجاد نمود تا خواننده را با اسامی علوم تربیتی آشنا سازد که سالهای دور در این مرز و بوم بطور خودآگاه رعایت می شود

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، آنتروپومتری ، بقعه شیخ شهاب الدین اهری ، رنگ.