بدست آوردن بهینه ترین Mstage برای مدلسازی تونل های مکانیزه در Plaxis

در اثر حفاری تونل ها و فضاهای زیرزمینی در داخل خاک، چه به صورت سنتی و چه به صورت مکانیزه و با استفاده از ماشین حفاری پیشرفته، شرایط تنش در زمین تغییر می کند که الزاما تغییر شکل هایی را به همراه خواهد داشت. به این ترتیب که تاج تونل بر اثر حفاری، نشست کرده که ممکن است نهایتا به نشست سطح زمین منجر شود و یا در تونل و دهانه آن ریزش هایی صورت گیرد. البته میزان نشست سطح زمین در روش های پیشرفته حفاری به مراتب بسیار کمتر از روش های سنتی خواهد بود. این در حالی ست که مدلسازی عددی صحیح و دقیق حفاری مکانیزه بوسیله TBM بسیار پیچیده تر می باشد. به همین دلیل در این تحقیق با استفاده از روش عددی اجزاء محدود و نرم افزار Plaxis و در نظر گرفتن مدل رفتاری Hardening Soil به بررسی وضعیت نشست سطح زمین در تونل های حفاری شده بوسیله TBM و همچنین تعیین Mstage مورد نیاز برای مدل سازی تونل در حفاری مکانیزه پرداخته میشود. بدین صورت که ابتدا مدل هایی بصورت NATM در Plaxis با گام های 9 متری مدل سازی و نشست آنها با نشست رابطه تحلیلی قیاس شده و در ادامه رابطه ای به منظور تخمین بهترین Mstage برای مدل سازی حفاری مکانیزه در نرم افزار Plaxis ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای زیرزمینی ، حفاری مکانیزه ، Plaxis ، NATM ، TBM پیش بینی نشست