بررسی ارکسترایون و پهنه بندی سطوح در فرش ایرانی

فرش گرانترین میراثی است که همگام با نسلمان و پابه پای تاریخمان قدم برداشته و حافط هویت دینی وفرهنگی مان است. اسطوره گرایی، نماد، صورت ازلی همه و همه در فرش ایرانی موج میزند، و جزو ساختار آنمیباشد که این ابعاد در ادبیات و شعرمان نیز رسوخ پیدا کرده است. بعضی از محققین در پهنه بندی فرش ایرانیفقط به بعد ناتورالییستی و استیلزه آن می پردازند، و غافل از آنند که نقوش موجود در فرش از روایات و اسطوره-هایی متاثر است که نشانگر اصالت هنر فرش ایرانی است. راقم این سطور بحث جدید را درباره پهنه بندیسطوح فرش ایرانی آغاز کرد که در ارکستراسیون آن نهفته است و یکی از با اهمیت ترین بخش های دنیایموسیقی است که ارتباطی تنگاتنگ با فرش ایرانی دارد. داریوش شایگان فیلسوف شخیص ایرانی نیز در بت های ذهنی و خاطره ازلی بدان اشاره کرده است. هدف از تدوین مقاله نشان دادن سطوح فرش بسان ارکستراسیونی چند نوایی است که از مرکز سطح فرش مانند خورشیدی ساطع شده و یک کلیت واحد و معنا داری را تشکیل میدهد که بسان یک رنگآمیزی صوتی است که از رنگها و نقوش مختلف برای نواختن اثر خود بکار می برد. دراین سطوح چندگانه، هر سطحی بر حسب نظمی دقیق، انتظام و ترتیب اسلیمی، موضع برگ ها و نقش های گلهارا تعیین می کند که یک فضای دیالکتیکی متحرکی را بستر فرش به وجود میآورد. و این گردآوری مطالب وتصاویر، به روش کتابخانه ای و میدانی بوده و نگارش آن با رویکرد توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

فرش ، مینیاتور ، ارکستراسیون ، اسطوره ، صورت ازلی