شیرهای سنگی مناطق مرکزی فلات ایران

انسان به شیوه نمادپردازی در طول دوره های مختلف تاریخی بهتر توانسته است مفاهیمی را نمودار سازد که به گونه ایدیگر قابل بیان و توصیف نبوده اند. شیر و نقش آن از زمان های قدیم بسیار موردعلاقه ایرانیان بوده و در هنر و تفکر مردمباستان نمودی بارز داشته است. این نقش اصیل و کهن به صورت های گوناگون در هنر، ادبیات و مذهب تجسم یافته ومعانی مختلفی داشته است. شیرهای سنگی، تندیس هایی از جنس سنگ هستند که در مناطق مختلف فلات ایران پراکندهو در فرم های مختلف کوچک، بزرگ و حالت های نشسته، ایستاده و گاهی خوابیده هستند. در این پژوهش به بررسیویژگی های فرمی و مفهومی شیرهای سنگی فلات مرکزی ایران پرداخته ایم. این تحقیق به روش کتابخانه ای- اسنادی و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته است. از بررسیهای انجام گرفته چنین برمیآید که شیرهای سنگی مناطق مرکزی به لحاظ فرمی خطوطی نرم و بدنی صیقلی دارند و نقوش و اسلیمی هایی بر روی شیرهای مناطق مرکزی فلاتایران نقر شده است. شیرهای استان اصفهان با الهام از صورت انسانی، حالاتی از خشم، ملاطفت، آرامش و لذت دارند. بهلحاظ مفهومی، شیرهای سنگی این مناطق می تواند نمادی بر شجاعت و دلاوری، نگهبان و در مذهب شیعه، نمادی ازحضرت علی و رمز ولایت خدا بوده است.

کلیدواژه ها:

فرم ، مفهوم ، نماد ، شیر سنگی ، فلات مرکزی ایران