تحلیلی بر سازمان های نوین هزاره سوم : سازمانهای یاد گیرنده

سرعت تغییرات صنعتی ، اقتصادی و اجتماعی ، تغییرات زیادی در فضاهای سازمانی ایجاد کرده است. نیازهای روزافزون مشتریان و ارباب رجوع ، شرایط نظریه ها و تغییر و تحول در محیط های سازمانی از یک سو و تغییر در مدلهای نیاز و انگیزش کارکنان ، باعث پیدایش نظریه یا مدل تازهای بنام سازمانهای یادگیرنده شده است. طی دهه اخیر و همزمان با موج عظیم تغییرات اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی ، سازمان ها برای حفظ و بقای خود ، تلاش گسترده ای را برای خارج شدن از قالب های سنتی و غیرپویا و حرکت به سمت سازمانهای یادگیرنده آغاز کرده اند.سازمان یادگیرنده ، سازمانی است که در آن افراد بطور مستمر توانایی های خود را ارتقاء می بخشند تا به نتایجی که مدنظر است ، دست یابند و بدین ترتیب الگوهای جدید تفکر ، رشد یافته و اندیشه های جمعی و گروهی گسترش یابند سازمانهای یادگیرنده دارای ویژگیهای مهم و برجستهای هستند که درک این ویژگیها برای تبدیل سازمانهای سنتی به سازمانهای یادگیرنده لازم و ضروری است. مغز و اندیشه رهبران اندیشمند منشاء پیدایش سازمانهای یادگیرنده است. باید رهبری اندیشمند وجود داشته باشد تا سازمانی یادگیرنده بوجود آید. در سازمانهای یادگیرنده رهبران ، طراح ، مربیو خدمتگزار هستند و یک عامل مهم و اساسی در خلق سازمان یادگیرنده محسوب می شوند آنها مسیول ساختن سازمانی هستند که افراد در آنها بطور مداوم برای شکل دادن به آینده ، تواناییهای خود را توسعه می دهند.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، یادگیری ، دانش