پیش بینی امید به زندگی زوجین براساس باورهای فراشناختی و همجوشی شناختی

هدف: پیش بینی امید به زندگی زوجین بر اساس باور فراشناختی و همجوشی شناختی صورت پذیرفت. روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین شهر اردبیل در سال 1394 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 126 نفر (63 زن و شوهر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس باور فراشناختی ولز (2004)، مقیاس همجوشی شناختی گیلاندرز (2014) و مقیاس امید به زندگی اشنایدر (1991) استفاده شد. داده های پژوهش نیز با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین باورهای فراشناختی و همجوشی شناختی با امید به زندگی زوجین رابطه منفی معناداری وجود دارد. ضرایب بتای متغیرهای پیش بین نیز نشان داد که خودآگاهی شناختی 0/20-، اطمینان شناختی 0/19-، کنترل ناپذیری نگرانی 0/13-، نیاز به کنترل نگرانی 0/28- و همجوشی شناختی 0/17- قابلیت پیش بینی معنادار امید به زندگی زوجین را دارند ( p<0/05). در نتیجه می توان بیان نمود که مولفه های باور فراشناختی و همجوشی شناختی در زمره متغیرهای مرتبط با امید به زندگی زوجین بودند و توانایی پیش بینی آن را دارند.

کلیدواژه ها:

باور فراشناختی ، هم جوشی شناختی ، امید به زندگی ، زوجین