اولویت بندی ایجاد تشکل های آب بران کشاورزی در مناطق روستایی(مطالعه موردی: روستاهای دهستان سلامی شهرستان خواف)

خشکی و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی، واقعیت گریزناپذیری است که تولید کشاورزی پایدار را منوط به استفاده صحیح و منطقی از منابع آب محدود کشور کرده است. یکی از راه های جلوگیری از برداشت ها ی بی رویه منابع آب، آگاهی بخشی کشاورزان و ذینفعان منطقه، کاهش تصدیگری دولت و انتقال مدیریت آب از طریق ایجادتشکل های آب بران است. در این تحقیق، اولویت بندی ایجاد تشکل آب بران در هفت روستا در دهستان سلامی از توابع شهرستان خواف استان خراسان رضوی صورت پذیرفته است. روش این تحقیق توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر پژوهش هایمیدانی کتابخانه ای بوده است. روستاهای محدوده بررسی شده دارای 730 خانوار کشاورز بوده که از طریق فرمول کوکران 252 کشاورز (سرپرست خانوار) به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه ها یی در رابطه با موضوع پژوهش در اختیار آنان قرار گرفت. برای انجام این تحقیق، 18 شاخص انتخاب شد که کارشناسان خبره در رابطه با ایجاد تشکل آب بران آن ها را بررسی کردند و به کمک مدل تصمیم گیری مجموع ساده وزنی (SAW) اولویت روستاها از حیث مکان ایجاد تشکل آب بران مشخص شد. بر اساس این روش، روستای احمدآباد با امتیاز 4627/ 0 اولویت اول و روستای چهارده با امتیاز 0/4144 اولویت دوم برای مکان ایجاد تشکل آب بران انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، تشکل آب بران کشاورزی ، دهستان سلامی ، مدلSAW