ارزیابی رفاه اجتماعی در مناطق روستایی با تاکید بر دیدگاه ساکنان محلی مطالعه موردی: دهستان خیر (شهرستان استهبان)

توسعه روستایی از مهم ترین فرآیندهایی است که در کشورهای مختلف جهان همواره مورد توجه است. دستیابی به توسعه نواحی روستایی در هر جامعه ای نیاز به شناخت مولفه های مختلف و تاثیر گذار برآن است از جمله این مولفه ها رفاه اجتماعی می باشد که در سایه آن می توان بسیاری از مسایل و مشکلات خصوصا عدم تمایل به ماندگاری در روستاها را کاهش داد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با هدف ارزیابی و تعیین سطح رفاه اجتماعی در سکونت گاه های روستایی دهستان خیر(شهرستان استهبان) تدوین یافته است.روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر روش اسنادی و میدانی (ابزار پرسشنامه) است. جامعه آماری پژوهش ساکنان هر 12 روستای مستقر در دهستان مورد مطالعه است که با بهره مندی از روش کوکران تعداد 313 نفر به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری(توصیفی-استنباطی)روش موریس و تاپسیس استفاده شده است. نتایج به دست آمده حکایت از وجود شکاف عمیق بین وضعیت رفاه اجتماعی در روستاهای دهستان دارد. به طوری که این میزان بین 0/11 تا 0/95 در نوسان است. در مجموع رفاه اجتماعی در روستاهای دهستان از حد متوسط بالاتر(برابر 0/596) می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که بین رفاه اجتماعی روستاها با دو معیار تعداد جمعیت و خدمات رابطه معنا دار مستقیم آماری وجود دارد و نیز بین فاصله از مرکز شهرستان و رفاه اجتماعی روستاها رابطه معنادار غیر مستقیم آماری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، روش تاپسیس ، روش موریس ، شاخص