تحلیل میزان تاب آوری شهری دربرابر بحران آب (مطالعه موردی:شهر تهران)

تاب آوری شهری به توانایی یک سیستم شهری درمقیاس زمانی و فضایی برای حفظ یا بازگشت سریع بهعملکردهای مطلوب گذشته در برابر اختلال (بحران آب) یا تغییرات گفته می شود.از طرفی کاهش بارندگی وافزایش روزافزون جمعیت و استفاده بیش ازحد از آبهای زیرزمینی سبب کاهش سطح آب های زیرزمینی، جوامعشهری با بحران هایی مواجه کرده است که نیازمند توجه به ایده تاب آوری شهری در برابر کمبود آب است.پژوهش حاضر باهدف بررسی تاب آوری شهر تهران در برابر دو آسیب کمبود آب جهت مصارف خانگی و شرب وآبهای آلوده به نیترات شکل گرفته و پس از تعریف مفاهیم مرتبط با تاب آوری شهری و چگونگی شکل گیریبحران های محیطی در شهرها به طور عام و بحران آب به طور خاص، چارچوب نظری تحقیق تبیین شده است.سپس وضعیت بحرانی آب شهر تهران به تفصیل بیان شده و با استفاده از توزیع پرسشنامه ساختاریافته بین مردمبرمبنای چارچوب نظری پژوهش، تاب آوری شهر در مواجه با بحران آب مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج پژوهش نشان دادندکه شهروندان تهرانی از نظر آگاهی به شاخص های پیوند و همکاری اجتماعی، آگاهیسازمانی، قابلیت دسترسی به اطلاعات، در حد متوسط می باشند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بحران آب ، خشکسالی ، پساب شهری ، شهر تهران