تبیین رویکرد برنامه ریزی کاربری زمین شهری در شهر هوشمند با استفاده از روش پرامتی (مطالعه موردی: منطقه 22 شهرداری شهر تهران)

پیشرفت سریع فنآوری اطلاعات وارتباطات شهرها را به لحاظ فعالیتی و کالبدی و کیفیت زندگی ساکنانشهرها تحت تاثیر قرار داده است. علاوه بر این، تراکم رو به رشد جمعیت در شهرها، برنامه ریزان شهری را باچالش تامین سرانه کاربری زمین شهری که از منابع محدود تلقی می شود مواجه نموده است. در این میان،مفهوم شهرهوشمند به عنوان استراتژی برندهی شهری برای افزایش کیفیت زندگی در شهر مطرح شدهاست. هدف مقاله ی حاضر تحلیلوضعیت کاربری زمین شهری از طریق ابعاد شهرهوشمند و در نظر گرفتن قابلیت های جدیدی است که فضای مجازی در اختیار قرار میدهد تارویکرد نوین برنامهریزی کاربری زمین شهری ارایه گردد که مناسب ترین بهره برداری از ظرفیت های شهر ایجاد شود. مقاله ی حاضر از نوع هدفکاربردی و از نظر روش پردازش اطلاعات توصیفی- تحلیلی است. اولویت بندی های برنامه ریزی محدوده مطالعه با روش رتبه بندی پرامتی وتحلیل گایا انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که بر اساس شش بعد اصلی شهرهوشمند که هر کدام بر اساس فعالیت با کاربری هایمتناظر خود معادل سازی شده اند، برنامه ریزی کاربری زمین شهری دارای اولویت بندی متفاوتی نسبت به روشهای سنتی می باشد. بدین ترتیبکه نواحی 3 و 2 در محدوده مطالعه دارای وضعیت مناسب و نواحی 4 و 1 نیازمند بازنگری در برنامه ریزی کاربری ها با اولویت کاربری تجاری-مسکونی، تجاری- اداری، شبکه دسترسی ها، حمل ونقل، تاسیسات و تجهیزات و پارکینگ، آموزشی و فرهنگی می باشد. بر اساس نتایج این مقاله رویکرد نوین در اولویت بندی تخصیص زمین به کاربری ها و در کنار آن معرفی فضای جریان ها به عنوان مکمل فضای مکان ها به عنوان ظرفیتینو برای برنامه ریزی کاربری زمین شهری ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کاربری زمین ، شهری ، شهر هوشمند ، فضای جریان ها ، مدل پرامتی