تاثیرعوامل زیرساختی و مدیریتی بر توسعه مشارکت ورزشی در دانشگاه های دولتی ایران

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عامل زیرساخت و مدیریت بر توسعه مشارکت ورزشیدانشجویان دانشگاه های دولتی کشور بود. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی است و جامعهآماری شامل تمام متخصصان حوزه ورزش دانشگاه ها (مدیران، مربیان، استادان تربیت بدنی و...)بودند. نمونه آماری بر اساس کفایت آماری لازم برای مدلسازی (n> 150) به صورت هدفمندانتخاب و در مورد آنها نظرخواهی شد (n=328). ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ایمشتمل بر 63 گویه بود که بر اساس مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه اکتشافی نیمه هدایت شدهتنظیم گردید و سه عامل زیرساخت توسعه (چهار بعد)، مدیریت (چهار بعد) و مشارکت (سه بعد) را در بر میگرفت. پس از تایید روایی محتوایی ابزار توسط متخصصان، ضریب پایایی (ɑ=0/96) نیز از طریق تحلیل عاملی (روایی سازه) تایید شد و داده ها با آزمون فریدمن و معادلات ساختاری در سطح P≤0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برای توسعه مشارکت ورزشی دانشجویان، اهمیت عامل مدیریت توسعه (0/49±4/01) بیشتر از عامل زیرساخت توسعه (0/51±3/90) است. تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که سازه پژوهش، برازش مطلوبی دارد. ضمنا بر اساس مدل معادلات ساختاری، عامل مدیریت توسعه با ضریب 3/23 بر مشارکت ورزشی و با ضریب 0/99 بر توسعه زیرساخت ها و زیرساخت توسعه نیز با ضریب 2/69 بر مشارکت ورزشی تاثیر مستقیم و معنی داری داشتند. به نظر می رسد مدیریت ورزش دانشگاهی، مقدم بر بسترسازی سخت افزاری و نرم افزاری، با مداخله مدیریتی مناسب می تواند سبب مشارکت ورزشی دانشجویان شود.

کلیدواژه ها:

توسعه ورزش ، ورزش دانشگاهی ، زیرساخت توسعه ، مدیریت توسعه ، مشارکت ورزشی