تاثیر مرحله نموی تخمک و محلول پاشی پوترسین بر نجات جنین انگور رقم پرلت (Vitis Vinifera L.)

از اهداف برنامه­های اصلاحی انگور می­توان به توسعه­ی واریته­های جدید، زودرس و بیدانه با کیفیت بالا اشاره کرد. امروزه با توسعه تکنیک کشت جنین، سرعت موفقیت در برنامه­های اصلاحی انگور افزایش یافته است. در پژوهش حاضر تاثیر مرحله نموی تخمک (25، 35، 45، 55 و 65 روز پس از گرده­افشانی) و غلظت محلول­پاشی پوترسین (صفر، 20، 30 و 40 میلی­گرم در لیتر) روی اندازه تخمک، حبه و جوانه­زنی درون شیشه­ای جنین انگور رقم پرلت بررسی شد. محلول­پاشی پوترسین در دو نوبت (14 روز قبل از باز شدن گل­ها و 7 روز بعد از باز شدن) گل­ها انجام شد. در مراحل نموی مختلف، حبه­ها به صورت تصادفی جمع آوری، تخمک­ها جدا و در محیط کشت نیچ­ اند نیچ حاوی 35/0 میلی­گرم در لیتر اسید جیبرلیک و 1 میلی­گرم در لیتر ایندول استیک اسید کشت شدند. نتایج نشان داد مرحله نموی تخمک و پیش تیمار پوترسین اثر معنی­داری روی صفاتی از جمله طول و قطر تخمک، حبه و درصد جوانه­زنی تخمک­ها دارد. بالاترین طول و قطر تخمک و حبه و همچنین بالاترین درصد جوانه­زنی در محلول­پاشی با 30 میلی­گرم در لیتر پوترسین در 65 روز پس از گرده­افشانی مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

انگور بیدانه ، بکرباری کاذب ، تنظیم کننده های رشد ، کشت جنین