پیوند اسماء الهی با مضامین آیات در سوره ی آل عمران

بحث اسماء و صفات الهی از دیرباز تاکنون مورد توجه متکلمان و مفسران بوده است. در قرآن، این اسماء بسیار فراوان دیده می شود و بسیاری از آیات آن، به یک یا دو اسم خداوند ختم شده اند. این مقاله درصدد است تا با روش کتابخانه ای و با نگرشی توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منابع تفسیری فریقین، ارتباط میان اسماء مذکور در پایان آیات را، با محتوای آیات در سوره آل عمران مورد ارزیابی قرار دهد. از این رو، اسماء مزبور با استناد به کتاب رسایل توحیدی علامه طباطبایی پیکربندی شده است و با تقسیم بندی آنها به دو دسته اصلی و فرعی، آیات مربوط به هر یک، ذیل آن ذکر و بررسی شده است. رهیافت اساسی این پژوهش آن است که با توجه به اتفاق اساطین علوم قرآن، مبنی بر توقیفی بودن چینش کلمات در قالب آیات، ارتباط وثیقی میان این اسماء با محتوای آیات وجود دارد و انحاء ارتباطی میان آنها به چند صورت نمود یافته است که عبارتند از: ارتباط با آیه خود، پیوند با دو آیه قبل و بعد، و ارتباط با محتوای کلی چند آیه و یا معنای کلیدی سوره. در پیوند اسماء با آیه خود و با دو آیه قبل و بعد، سه وجه ارتباطی پیوند با صدر، میانه و ذیل آیات برقرار است و در 2 مورد اخیر، یعنی پیوند با محتوای کلی چند آیه، یا معنای کلیدی سوره، مهم ترین مسیله دینی، یعنی نفی الوهیت از غیر خداوند در سوره آل عمران مطرح شده است و پیوند این مسیله با اسماء فرد مذکور در پایان آیات، در اسم علیم منحصر می شود.

کلیدواژه ها:

اسماء الهی ، سوره آل عمران ، ارتباط اسماء و آیات