رابطه بین حمایت اجتماعی و تابآوری در بینبیماران مبتلا به سرطان

امروزه هرچند مردم مدت طولانی تری با بیماری سرطان زندگی میکنند، اما نگرانیها درباره مشکلات افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان در حال افزایش است. در این زمینه، نتایج تحقیقات متعدد حاکی از آن است که دسترسی به حمایتهای اجتماعی برای افراد مبتلا به سرطان بر سازگاری و مقاومتشان در برابر این بیماری اثر میگذارد. بر این اساس، در تحقیق حاضر با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه، به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با تاب آوری در بین بیمارانمبتلا به سرطان پرداخته شد. جامعه آماری این تحقیق شامل افراد بخش بیماریهای خونی بیمارستان امام رضا (ع) آجا است که از تاریخ 93/10/15 لغاتی تاریخ 93/11/30 در این بیمارستان بستری بوده یا جهت درمان سرپایی مراجعه نمودهاند. تعداد این بیماران 100 نفر بوده، که با استفاده از جدولمورگان تعداد 80 نفر بهعنوان نمونه و بر اساس شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری spss نسخه 18 انجام گردید و برای آزمون فرضیه ها نیز از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافتهها حاکی از آن است کهبین حمایت اجتماعی و تابآوری رابطه معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان میدهد که، میزان همبستگی حمایت اجتماعی تابآوری برابر با 0.66 میباشد و همچنین، ضریب تعیین r2=0.43 در معادله رگرسیونی تایید میکند که حمایت اجتماعی قادر به پیشبینی 43 درصد از واریانس تابآوری در بین افراد مبتلا به سرطان میباشد. بدین ترتیب، میتوان اذعان داشت که، با وجود شرایط سخت جسمانی که افراد مبتلا به سرطان با آن مواجه هستند، میتوان با فراهم کردن حمایتهای اجتماعی مناسب در جهت تقویت میزان تابآوری در این بیماران گام برداشت و در نهایت، انتظار داشت که توان سازگاری و کنار آمدن با بیماری سرطان در مبتلایان به این بیماری نیزافزایش یابد

کلیدواژه ها:

تابآوری ، حمایت اجتماعی ، بیماری سرطان