مفاهیم شناختی استعارات زمان: تیوری استعاره جرج لیکاف در غزلیات 12، 15، 16، 19، 104 و 115 شکسپیر

مقاله حاضر مفهوم و نقش استعاری زمان را در شش غزل شکسپیر، تحلیل می کند. اینپژوهش با معرفی و تحلیل ماهیت و کارکردهای استعاره مفهومی زمان و الگوبرداری هایذهنی مرتبط با آن در این اشعار که مبتنی بر نظریه استعاره لیکاف است؛ می پردازد. در ابتداگزارش دقیقی از استعاره های زمان در غزلیات شکسپیر ارایه و تبیین شده است که ساختاراستعاری مفاهیم بنیادین، با اساسی ترین ارزش هایی که در یک فرهنگ عمیقا تعبیه شده،انسجام دارد. استعاره بر اساس نوع مضمون، به دو گروه تقسیم می شود: استعاره هایی که درآن زمان به مثابه هنرمند است و آن ها که زمان به مثابه رقیب است و سپس به راهبرهایپیشنهادی شکسپیر برای مقاومت در برابر خصوصیات به ظاهر متناقض انسانی زمان پرداختهشده است. سپس به چگونگی انطباق با محیط فرهنگی که مبتنی بر نظام مندی ذهن است؛می پردازد تا بدین طریق، بر موانع ارتباطی متفاوت غلبه کند تا گیرنده (مخاطب) قادر بهرمزگشایی پیام و فراهم نمودن بازخورد به فرستنده (راوی) شود و این خود سندی بر کارآییارتباط است. از طرفی، به علت نقش محوری زمان در ساختار ذهنی و فرهنگی، می توان آن رابه عنوان یکی از جنبه های بنیادین فرهنگ و ارتباط در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

استعاره مفهومی زمان ، جورج لیکاف ، غزل ، الگوی نظام مند استعاری ، زمان به مثابه عامل