ریخت شناسی باب بازجست کار دمنه از کلیله و دمنه (براساس نظریه ولادیمیر پراپ)

در دوره معاصر نقد ادبی کانون توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است و آثار ادبی ازدیدگاه های مختلفی بررسی می شود.پیشرفت های نقد ادبی، منجر به ایجاد مکتب ساخت گراییبا الهام از نظریات زبانشناسانه فردینان دوسوسور گردید. ریخت شناسی یکی از انواعرویکردهای نقد ادبی است که در آن محقق می کوشد روابط متقابل بین واحدهای ساختاری رابررسی و تجزیه و تحلیل کند. در نتیجه بتواند به یکی از مهمترین اهداف پژوهش یعنی تعیینچارچوب علمی برای داستان دست یابد. این شیوه تحلیلی از دهه های نخست قرن بیستم با ریخت شناسی قصه های پریان پراپ آغاز شد. روش کار پراپ این گونه بود که او هر قصه رابه قسمت های کوچک تقسیم و با یکدیگر مقایسه می کرد. سپس آن ها را براساس ماهیت اینقصه ها و روابط متقابل شان با یکدیگر و با کل قصه توصیف می کرد. این پژوهش بر آن استکه باب بازجست کار دمنه از کتاب کلیله و دمنه را براساس نظریه ولادیمیر پراپ، ریختشناس روس واکاوی کند.

کلیدواژه ها:

نقد ادبی ، ریخت شناسی ، قصه های پریان ، ولادیمیرپراپ ، کلیله و دمنه