ارتباطات و رسانه دینی

انسان در هیچ برهه ای از زمان، بی ارتباط نزیسته است . هم چنان که دین در جوهره خود از مقوله ارتباط است .این مقاله ، با تکیه بر ارتباط انسان ها با یکدیگر به ابزار اساسی این ارتباط یعنی رسانه می پردازد . بعد ازتعریف ارتباط و رسانه و ذکر اقسام رسانه، رویکردهای محتوامحور و فناورمحور به رسانه بیان و نقادی شدهو رویکرد اعتدال محور در باب تاثیر رسانه بر مخاطب و پیام دینی مطرح شده است.نظریه محتوامحور، برای رسانه ها فقط جنبه ابز اری قایل است . رسانه بی هیچ دخل و تصرفی در محتوایپیام، تنها یک کانال ارتباطی برای انتشار پیام است . طرفداران این نظریه خود دو گروه اند: برخی مخاطب رادر برابر محتوای پیام منفعل می دانند و گروهی وی را تا حدودی پویا و فعال تلقی می کنند. جریان هایاوانجلیستی و نیواوانجلیستی از این قبیل هستند.نظریه فناورمحور، معمولا به تقابل ذاتی بین دین و رسانه معتقد است . طرفداران این نظریه معتقدند کهرسانه به منزله دین جدیدی خود را بر انسان امروز تحمیل می کند. در این نظریه، رسانه نه بسان کانالارتباطی پیام، بلکه به خود پیام تبدیل شده است.این مقاله، با پرداختن به وجوه ضعف و قوت دو نظریه بالا، از رویکرد اعتدال محور دفاع و بیان می کندکه دین و رسانه در تعامل جدی با یکدیگرند؛ دین بر رسانه و متقابلا رسانه بر دین تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، رسانه دینی ، رویکرد محتوامحور ، رویکرد فناورمحور ، رویکرد اعتدال محور