واکاوی معیارهای کالبدی پایداری در محلات شهری در انطباق بااقلیم گرم وخشک ایران

در پی افزایش گرمایش جهانی و بروز تغییر اقلیم، متفکران و نظریه پردازان زیادی به دنبال یافتن راه حل های مختلف برای این معضل برآمدند. یکی از این راه حل ها، مطرح شدن نظریه توسعه پایدار است. این نظریه که در پی رشد بی رویه شهرها و افزایش جمعیت شهرنشین و در ادامه آن ایجاد مسایل و مشکلات مختلف در زمینه شهرنشینی مطرح شده بود، تا سالها، بیشتر بر ضرورت های اقتصادی و محدودیتهای زیست محیطی تاکید می کرد؛ اما در دهه اخیر با پیدایش شعار جهانی بیندیش، محلی عمل کن نقش آن در جنبه های محلی و بومی بیشتر شده است. هدف از این مقاله شناخت معیارهای کالبدی پایداری در محلات شهری و به صورت مشخص در اقلیم گرم وخشک ایران است. بدین منظور ویژگی های کالبدی محلات بومی در اقلیم گر موخشک ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. در فرآیند تحقیق پس از معرفی معیارهای ساختار محلات پایدار، معیارهای کالبدی به عنوان پایه ای برای اثبات فرضیه در نظر گرفته شده است. سپس با بررسی های میدانی در محلات شهرهای کویری ایران معیارهای کالبدی پایداری در دو دسته محله و ساختمان استخراج شد. نهایتا با تطبیق دادن معیارهای استخراج شده از مبانی نظری و پژوهش میدانی، مقاله به این نتیجه می رسد که محلات بومی-سنتی قرار گرفته در اقلیم گر موخشک ایران از جنبه کالبدی از معیارهای پایداری پیروی می کنند.

کلیدواژه ها:

محله ، معیارهای کالبدی ، اقلیم گرم وخشک ، پایداری