محلات همزیست1، معرفی الگویی از اجتماع محلی پایدار

مشکلات ناشی از شهرنشینی لجام گسیخته موجب شده تا الگوهای جدید برای زندگی بهتر و پایدارتر و تامین نیازهای اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی ساکنان پیشنهاد شود. محلات همزیست الگویی از مسکن متکی بر روابط اجتماعی و همیاری هستند که با اتکا بر مشارکت جمعی، فضاهای عمومی مشترک، حفظ مالکیت خصوصی و حفاظت محیط زیست، شیوه های پایداری از مسکن را برای ساکنان خود پیشنهاد کنند. هدف این مقاله معرفی ساختار محلات همزیست و مولفه های پایداری این شیوه سکونتگاهی است. مقاله با استفاده از مرور منابع کتابخانه ای و الکترونیکی و به روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده و نتایج آن نشان میدهد محلات همزیست، الگوی سکونتگاهی پایداری را برای ساکنان خود فراهم م یکنند و شاخص های پایداری آن در قالب چهار مولفه تقویت شبکه های اجتماعی و انسجام اجتماعی، تقویت رفتارهای دوستدار محیط زیست و مصرف کمتر، ایجاد حس سلامت در ساکنین و شمول و عدم شمول اجتماعی محله در آنها قابل شناسایی است. در تطبیق الگوی محله همزیست در کشور ایران نیز می توان از ویژگی های شهرهای سنتی ایرانی-اسلامی در تلقیق با مولفه های پایداری محلات همزیست بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

محله همزیست ، پایداری شهری ، اجتماع محلی ، مشارکت جمعی