پیش بینی تمایلات اجتماعی براساس شاخص های قلمرو گرایی در ساکنین مجتمع های مسکونی شهر رشت

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی تمایلات اجتماعی بر اساس شاخص های قلمروگرایی در ساکنان مجتمع های مسکونی در مقیاس واحد همسایگی است. پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را، 439 خانوار ساکن در 4 مجتمع مسکونی واقع در شهر رشت با حجم نمونه 186 خانوار در دسترس، تشکیل داده است. برای گردآوری داده ها، از چک لیست  محقق ساخته در 5 حوزه پژوهش، بهره گیری شد که بر اساس تمایلات ساکنین، مورد سنجش قرار گرفت. داده های به دست آمده، با  استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه، تجزیه وتحلیل شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد، تمامی 14 شاخص قلمروگرایی، رابطه معناداری با تمایل اجتماعی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 53/6 درصد از واریانس تمایل اجتماعی در زمینه­ کالبدی، توسط شاخص های مفاصل فضایی، الگوی معماری و میزان محصور بودن، 17/8 درصد از آن در زمینه معنایی توسط احساس کنترل، احساس خودشکوفایی و احساس رضایت پیش بینی می گردد. همچنین سهم حوزه زمینه ای با مولفه امنیت، 4 درصد و سهم حوزه فعالیتی_رفتاری با مولفه های، زمان و دوره تکرار، خلوت، صمیمیت فضایی و تراکم 85 درصد از واریانس تمایل اجتماعی است. یافته ها حاکی از آن است که طراحی مجتمع مسکونی به موازات کنترل قلمرو، سبب ایجاد انگیزش و تمایل، خوش بینی، امید به آینده و در نهایت تعامل اجتماعی خواهد شد. هر قلمرو می تواند مکانی برای روابط اجتماعی مهیا سازد، نشانه ای از هویت افراد را فراهم کند و به نحو بی نظیری به تمام آن جمع یا گروه تسری دهد.

کلیدواژه ها:

تمایل اجتماعی ، قلمرو گرایی ، مجتمع مسکونی ، شهر رشت