بررسی اثرگذاری اجتماع پذیری بر شکل گیری پایداری و سرمایه اجتماعی در فضاهای باز دانشگاهی (مطالعه موردی: دانشگاه بوعلی سینا)

پایداری اجتماعی و سرمایه اجتماعی پدیده ای است که در روابط میان انسان ها شکل می­گیرد. بستر این روابط اجتماعی محیط کالبدی است. حضور فرد در مکان و معانی که یک مکان به خصوص در ذهن فرد دارد سبب به وجود آمدن دلبستگی به مکان می­شود. تحقیق حاضر در پی پاسخ­گویی به این پرسش است که اجتماع­­پذیری فضاهای باز دانشگاهی چگونه و از طریق چه سازوکاری بر میزان شکل گیری سرمایه اجتماعی در بین استفاده کنندگان از این فضاها موثر خواهد بود در این زمینه نقش متغیر دلبستگی به مکان، به عنوان یک متغیر جانبی (تعدیلگر) که بر رابطه اجتماع پذیری و سرمایه اجتماعی اثر گذار خواهد بود و متاثر از میزان اجتماع­پذیری فضاهاست، مورد بررسی قرار گرفته است. روش انجام این تحقیق کمی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است. همچنین دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در شهر همدان به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند و برای تحلیل داده­های گردآوری شده از طریق پرسشنامه از فن مدل­سازی معادلات ساختاری (SEM)، استفاده شده است. نتایج تحلیل­ها حاکی از اثر گذاری مستقیم و قوی متغیر اجتماع­پذیری بر سرمایه اجتماعی است که خود به عنوان عاملی در جهت پایداری اجتماعی عمل می­کند. همچنین اثبات شد که اجتماع پذیری بر دلبستگی به مکان نیز اثر مستقیم و قوی دارد. نهایتا نتایج بررسی آخرین رابطه نشان داد که دلبستگی به مکان به طور مستقیم و قوی بر سرمایه اجتماعی اثر می­گذارد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، سرمایه اجتماعی ، دلبستگی به مکان ، فضاهای باز دانشگاهی