رابطه حس تعلق به مکان و مشارکت در ارتقای سرمایه اجتماعی سکونتگاه های غیر رسمی (مطالعه موردی: ترک محله شهر ساری)

سرمایه اجتماعی یکی از موضوعاتی است که ایجاد، حفظ و غنا بخشی به آن از اهداف اصلی توسعه شهری پایدار به شمار می­رود. احساس تعلق به مکان در ساکنین هر محله منجر به شکل­گیری هویت مکانی می شود که این حس تعلق بر مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی تاثیر می گذارد، که تحلیل این فرآیند هدف این مقاله است. در این تحقیق، بر اساس فرمول کوکران، نمونه­ای 371 نفری از ساکنین سکونتگاه غیر رسمی ترک­محله شهر ساری که درگیر مشکلات اجتماعی هستند به عنوان نمونه انتخاب شدند و هر یک از متغیرهای تحقیق، که عبارت از حس تعلق مکانی، مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی است با استفاده از روش همبستگی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از مدل­های معادلات ساختاری، دو مدل از چگونگی روابط متفاوت میان متغیرها تهیه شد. که نتایج آنها نشان می دهد؛ مدل تاثیرگذاری حس تعلق مکانی در افزایش سرمایه­های اجتماعی از طریق متغیر واسطه­ای مشارکت مردمی بهتر از بقیه این روابط را تبیین می کند، به عبارت دیگر در یک رابطه علی غیر مستقیم، تقویت حس تعلق مکانی باعث افزایش مشارکت و افزایش سرمایه اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، حس تعلق به مکان ، مشارکت مردمی ، سکونتگاه غیر رسمی