برنامه ریزی بیمارستانهای تهران در شرایط غیر مترقبه و رابطه آن با سنجه های مدیریت بحران

برنامه ریزی بیمارستان ها برای پایخ گویی مؤثر به مخاطرات داخلی و خارجی و داشتن برنامهی تمرین شده کاملاً ضروری است. این مطالعه با هدف برنامه ریزی بیمارستانهای تهران در شرایط غیر مترقبه و رابطه ی آن با سنجه های مدیریت بحران صورت گرفته است. هدف اصلی پژوهش حاضر برنامه ریزی بیمارستان های تهران در شرایط غیر مترقبه و رابطه ی آن با سنجه های مدیریت بحران می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است که به صورت مقطعی در بهار 94 انجام گرفته است. پرستاران بیمارستانهای منتخب استان تهران جامعه پژوهش را تشکیل می داد. به منظور اندازه گیری میزان آمادگی بیمارستانها در شرایط اورژانسی از پرسشنامه استاندارد اطلاعات آمادگی در شرایط اورژانسی (EPIQ) استفاده شد، که 56 پرسشنامه توسط پرستاران که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند، تکمیل گردید. همچنن سنجه های اعتباربخشی مرتبط با بحران، از واحد مدیریت بحران بیمارستانهای مورد مطالعه جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف و پیرسون انجام شد. براساس نتایج پژوهش حاضر آمادگی بیمارستانها در برابر بحران، از وضعیت مناسبی برخوردار نبود ( میانیگن کل : 3/6 از 5 در مقیاس لیکرت )، و در بین ابعاد مورد بررسی نیز، بعد دسترسی به منابع، کمتر از سایر ابعاد و بعد آشنایی با مسائل اخلاقی در تریاژ بیشترین امتیاز را نشان می دهد. همچنین میانگین کلی میزان استقرار سنجه های اعتباربخشی در بیمارستانهای مورد بررسی 75/5 درصد گزارش شده است، و ضریب همبستگی بین آمادگی بیمارستانها در برابر بحران و استقرار سنجه های اعتباربخشی 0/64 بود که از لحاظ آماری رابطه ی معناداری مشاهده نشد ( P-value>0/05 ). نتایج حاصله عبارتست از اجرای استانداردهای مدیریت بحران در برنامه های اعتبار بخشی بیمارستان با شرایط و وضعیت کنونی نمی تواند به ارتقاء آمادگی در برابر بحران بیانجامد.

کلیدواژه ها:

بیمارستان ، بحران ، آمادگی ، اعتبارسنجی