عصمت پیامبران بر اساس تطبیق با واژه حکمت در قرآن کریم

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 423

فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SCQ-2-4_002

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

عصمت یا همان مصونیت مطلق از ارتکاب معاصی و تعلق اراده ی خداوند بر این امر، شاخصهبرگزیدگان الهی است که بی آن، هدف بعثت و غایت خلقت تحقق نمی پذیرد، زیرا آدمی رایارای آن نیست که بدون بهره گیری از وحی و تبیین معصوم، ره به سر منزل مقصود برد وطریق هدایت پیماید. این موضوع که از ضروریترین شروط نبوت و امامت و یکی از مسایلمهم کلامی است به صاحب منصبان الهی که زبان های گویای پروردگار در میان خلق وحکمایی مودب به حکمت اویند، چنان حجیتی اعطاء می کند که علاوه بر قطع عذر مردم،اطاعت مطلق از قول و فعل و تقریر معصوم را ایجاب می نماید، زیرا خمیر مایه چنین موهبتی،ماخوذ از علم حق است، از این رو کسی نمی تواند از راه اکتساب به عصمت دست یابد وبدین دلیل، منتخبین به بهره مندی از چنین علمی از جانب پروردگار دارای بینش و بصیرتیالهی هستند، چنان که گویی بر هدایت و بینه سوارند و در کنف چنین بصیرتی است که ایشاندارای شرح صدر و مقام اهتداء و امنیت هستند. بنا براین نایل شدن به مقامات الهی، مرهونعصمت و نفی آن به منزله انتفاء این مناصب خواهد بود. از این رو تبیین این موضوع و بررسی موضوعی آن بر اساس تطبیق با واژه حکمت، بابی به سوی حقایق و رفع شبهات در بارهیانبیای مکرم الهی می گشاید و نشان می دهد با وجود اختلاف آرا حول عصمت اصفیای الهی،کلام وحی و روایات معصومان (ع) و براهین دیگر، عصمت مطلق ایشان را چون آفتاب،نمایان می کند؛ زیرا اعطای حکم و علم از جانب خدا به ایشان، نه آمیخته به تردید است و نهآمیخته به جهل، و حکمت مقابل هوی دو لشکر از لشکریان عقل و جهل محسوب میشوند، واتصاف راهبران الهی به حکمت، حاکی از آن است که ایشان به طور مطلق از هواهای نفسانی به دورند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

علی اصغر باستانی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال

سهیلا محمدی

کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال