بررسی ایمنی گذرگاه های عبور عابرین پیاده با استفاده از روش شاخص ریسک عابر پیاده (مطالعه موردی چالوس)

افزایش جمعیت و وسایل نقلیه همراه با گسترش مناطق شهری، باعث افزایش تداخل بین کاربران خیابان ها شده است. در میان کاربران جاده عابر پیاده را آسیب پذیر ترین قشر استفاده کننده از راه می دانند، زیرا در مقابل وسایط نقلیه از کمترین مصونیت فیزیکی برخوردار است . بنابراین ایمنی عبور عابرین از اهمیت زیادی برخوردار است. از آنجایی برای ارزیابی ایمنی نیاز به داده هایآماری زیادی بود، برای حل این مشکل روش هایی ارایه شد. روش تداخل ترافیکی، یک روش مناسب برای ارزیابی ایمنی عبور عابرین پیاده است. در میان روش های تداخل ترافیکی، روش شاخص ریسک عابر پیاده یکی از جدیدترین روش های تداخلترافیکی است که از برآوردهای زمانی و مکانی استفاده می کند. همچنین با این روش امکان ارزیابی گذرگاه ها در حالت عدم حضور عابرین پیاده وجود دارد. در این تحقیق، ایمنی گذرگاه عبور عابرین پیاده در دو محدوده خط کشی شده عابر پیاده که تفاوتآن ها از نظر نحوه قرارگیری سرعتکاه بوده است، با استفاده از روش شاخص ریسک عابرین پیاده در حالت عدم حضور عابر، در هر محدوده بصورت جداگانه ارزیابی و با هم مقایسه شده است. روش شاخص ریسک بصورت مطالعات مقایسه ای و مطالعات قبل وبعد است. مهترین دلیل ارایه این مقاله، معرفی روش شاخص ریسک به عنوان روشی مناسب برای ارزیابی گذرگاه ها به پژوهشگران بوده است.

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، گذرگاه عابرین پیاده ، ارزیابی ایمنی عابرین ، روش تعارض ترافیکی ، شاخص ریسک عابر پیاده