تاثیر سرمایه اجتماعی دولت های جمهوری اسلامی ایران بر وندالیسم اجتماعی

وندالیسم یکى از مشکلات جوامع شهرى به ویژه در حاشیه آن هاست که همگام با رشد و توسعه شتاب زده شهر و درونی نشدن فرهنگ شهرنشینى در بین جوامع به وجود آمده است. خرابکاری های شهرى ازجمله انحرافات یا آشفتگی های اجتماعى هستند که در آن افراد سعى دارند نیازها، هیجانات و احساسات درونى خود را به شیوه ای بروز دهند و با در دسترس نبودن روش مناسب به رفتارهاى نابهنجار روى می آورند. درواقع،وندالیسم نوعی انحراف رفتارى است که با انتظارات جامعه منطبق و سازگار نیست و عموما زمانى رخ می دهد که فرد یا گروهى معیارهاى جامعه را رعایت نکنند. بر این اساس فرضیه تحقیق به این شکل طرح می شود: با بررسی عملکرد دولت های جمهوری اسلامی ایران درمی یابیم که در جمهوری اسلامی اعتمادسازی شهروندان، افزایش مشارکت سیاسی و همچنین اعتماد فزاینده آحاد مختلف جامعه موجب تضعیف وندالیسم اجتماعی گردیده و متقابلا با کاهش اعتماد، فرسایش مشارکت سیاسی و عدم انسجام اجتماعی کم وبیش بسترهای لازم برای تخریب اموال عمومی فراهم شده است. روش تجزیه وتحلیل اطلاعات این پژوهش روش توصیفی- تحلیلی است که ضمن ارایه و ارزیابی ادبیات موجود در باب سرمایه اجتماعی و وندالیسم اجتماعی، کاهش ارتباط دولت و ملت و احساس تبعیض، به تحلیل چگونگی وجود ارتباط بین این مفاهیم پرداخته و ارتباط منطقی بین سرمایه اجتماعی، کاهش ارتباط دولت ملت و احساس تبعیض به عنوان متغیر مستقل و وندالیسم به عنوان متغیر وابسته از طریق آزمون فرضیه مطرح شده مورد تجزیه وتحلیل قرار خواهد گرفت. نوآوری پژوهش حاصل تعامل بین این عنصر در تبیین علل وندالیسم خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، وندالیسم ، کاهش ارتباط دولت ملت ، احساس تبعیض