روابط بینامتنی خطبه ی فدک با قرآن

؛ بینامتنی نظریه ای است که روابط بین متنون و چگونگی ارتباط و تعامل آنها را مورد کنکاش قرار می دهد و موجب آفرینش متن جدید می شود. براساس این نظریه، هر متنی یک بافت جدید از نقل قول های متحول شده است. روابط بینامتنی ابزار مفیدی برای مخاطب در خوانش متن محسوب می شود. براساس این نظریه، اتصال خطبه ی فدک حضرت زهرا (س) ( به عنوان قرآن ناطق) و قرآن صامت در دو سطح رو ساخت و زیرساخت قابل پژوهش است. به نظر می رسد که تعامل آگانه ی حضرت زهرا (س) با قرآن زمینه ی سازش هماهنگی میان متن پنهان و متن حاضر را فراهم کرده است. از این رو، در موارد زیادی، درک عمیق خطبه ی فدک حضرت جز در پرتو شناخت رابطه ی کیفی آن با قرآن امکان پذیر نیست. این پژوهش به روابط بینامتنی خطبه های آن حضرت با قرآن کریم می پردازد تا افق معنایی جدیدی از این خطبه را ارایه دهد. روش مورد استفاده در این جستار، از نوع تحلیل اسنادی است. نتایج به دست آمده از تحقیق، گویای آن است که پر بسامدترین روابط بینامتنی خطبه ی فدک با قرآن، از نوع ساختاری است و به شکل نفی متوازی است که در آن، حضرت توانسته نوعی سازش استوار میان کلام خویش و متن غایب ایجاد کند و تعاملی آگانه با آن خلق نماید.

کلیدواژه ها:

خطبه ی فدک ، قرآن ، متن حاضر ، متن غایب ، روابط بینامتنی ، اقناع مخاطب