بهره وری از هنر آیینه کاری در تلطیف فضای معماری باتوجه به بازانگاری فضای معماری اسلامی

آینه کاری هنری کاملا اسلامی است و حاوی اشکال هندسی اسلامی می باشد. چنان که می توان آن را هنری دینی و سنتی تلقی کرد. نور مطلق خداوند است و همین طور نور در اسلام سمبل هدایت مومنین از تاریکی و ظلالت معرفی شده است، پس بازخورد نور از آینه هایی با شکستگی های زیاد و طرح های متنوع علاوه بر ایجاد فضای زیبا، میتواند حس وحدت و یگانگی خداوند را نیز یادآور باشد. در مکان هایی هم که آینه کاری شده، اشکال هندسی آینه و حضور نور و تاثیر متقابل آن بر آینه،فضای عرفانی خاصی را ایجاد کرده است که تاثر گرقته از آیه های قرآن می باشد. علاوه بر این ها آینه کاری در شاخصه های معماری مدرن نیز قابل بررسی می باشد، آینه کاری می تواند روشی برای جلوگیری از پژواک های متوالی صوت باشد. تغییر شکل، پرهیز از سطوح موازی و یا ایجاد شکستگی در سطوح صاف از پژواک های متوالی جلوگیری می کند. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به بررسی هنر آینه - کاری و حکمت آن در معماری اسلامی و همچنین نقش های کاربردی آن از قبیل کمکبه تشخیص وضوح گفتار در معماری (آکوستیک) می پردازد. در نتیجه با بررسی آینه کاری توجه به این نکته که نور در معماری اسلامی ایران همیشه به منزله روشن کردن کامل فضای معماری بکار نمی رود و بلکه گاهی جنبه عرفان و تقدس به خود گرفته و جنبه های دیگر فضا چون رنگ و بافت را تحت تاثیر قرار داده و بر آنها تاکید میکند، بارزتر می گردد و استفاده از هنر آینه کاری مبین رسیدن کثرت به وحدت الهی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، فضای معماری ، آیینه کاری ، بازانگاری فضا